Οι φίλοι που σου στάθηκαν πιο πολύ και από οικογένεια

Στη ζωή μου, εκείνη την περίοδο όπου τα πάντα φάνταζαν να καταρρέουν, οι φίλοι μου ήταν ο φάρος στο σκοτάδι. Όταν η οικογένεια μου δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να καταλάβει τι περνούσα, ήταν εκείνοι που με στήριξαν χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο Γιάννης, η Μαρία, και ο Κώστας, τρεις φίλοι που έγιναν η εκτεταμένη οικογένειά μου. Ο Γιάννης, με την ατελείωτη θετικότητα και το χιούμορ του, κατάφερνε πάντα να με κάνει να γελάω, ακόμα και όταν ένιωθα πως ο κόσμος μου είχε καταρρεύσει. Η Μαρία, με την απίστευτη ενσυναίσθηση και κατανόηση, ήταν πάντα εκεί να με ακούσει, να μου προσφέρει συμβουλές που έρχονταν από την καρδιά της. Και ο Κώστας, με την ακλόνητη πίστη του σε εμένα, μου έδινε τη δύναμη να πιστεύω στον εαυτό μου και να μην τα παρατήσω.

Όταν οι σχέσεις μου με την οικογένεια ήταν τεταμένες, όταν ένιωθα παγιδευμένη σε μια κατάσταση που φάνταζε αδιέξοδη, εκείνοι ήταν που με βοήθησαν να βρω το φως στο τούνελ. Δεν ήταν μόνο οι στιγμές χαράς και ευτυχίας που μοιραστήκαμε, αλλά και οι δύσκολες, οι σκοτεινές στιγμές, που έδειξαν πόσο σημαντικοί ήταν ο ένας για τον άλλον.

Το να έχεις φίλους που στέκονται δίπλα σου πιο πολύ ακόμη και από την οικογένεια σου είναι ένα δώρο που δεν αξιολογείται με τίποτα. Μου έμαθαν την αξία της αληθινής φιλίας, της αμοιβαίας υποστήριξης, και της ανιδιοτελούς αγάπης. Μαζί, δημιουργήσαμε μια ανεξίτηλη δεσμό που ξεπερνά τις συνηθισμένες σχέσεις και μετατρέπεται σε κάτι βαθύτερο, κάτι που δεν αλλάζει με τον χρόνο ή τις αποστάσεις. Είναι η οικογένεια που διάλεξα, και για αυτό θα είμαι πάντα ευγνώμων.