Εκείνη την περίοδο της ζωής μου, ένιωθα σαν να ήμουν ο πρωταγωνιστής σε μια χαμηλού προϋπολογισμού κωμωδία κατασκοπείας. Η “σχέση” μου, αν μπορείς να την αποκαλέσεις έτσι, ήταν με την Έλενα, μια κοπέλα που είχε μια εμμονή να ξέρει τα πάντα για μένα. Και όταν λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα.
Η αρχή ήταν αθώα. “Τι έκανες σήμερα;” ή “Με ποιον ήσουν;” φάνταζαν σαν συνηθισμένες ερωτήσεις μέχρι που άρχισα να παρατηρώ πόσο συχνά έρχονταν. Σιγά-σιγά, το πράγμα έγινε πιο περίεργο. Έπιασα την Έλενα να κρύβεται πίσω από έναν φράχτη ενώ έκανα τζόκινγκ στο πάρκο, ή να παρακολουθεί από μακριά με ένα ζευγάρι μεγάλα γυαλιά ηλίου, προσπαθώντας να φανεί “ανεπαίσθητη”.
Αλλά το αποκορύφωμα ήταν όταν ανακάλυψα ότι είχε εγκαταστήσει μια εφαρμογή στο κινητό μου για να παρακολουθεί την τοποθεσία μου. “Για λόγους ασφαλείας”, είπε. Το πώς κατάφερε να περάσει την εφαρμογή χωρίς να το καταλάβω, παραμένει μυστήριο. Από εκείνη την ημέρα, άρχισα να αστειεύομαι ότι έχω προσωπικό μου FBI agent, την Έλενα.
Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο αστεία όταν αποφάσισα να της κάνω ένα φάρσα. Άλλαξα την τοποθεσία μου στην εφαρμογή να φαίνεται σαν να ήμουν στην Ανταρκτική. Η αντίδρασή της ήταν ανεκτίμητη, καθώς έτρεξε να με βρει ανησυχώντας μήπως είχα πέσει θύμα απαγωγής από πιγκουίνους.
Στο τέλος, καθίσαμε και μιλήσαμε σοβαρά για τα όρια και την εμπιστοσύνη σε μια σχέση. Η Έλενα κατάλαβε ότι ίσως είχε παραγίνει το καλό και συμφωνήσαμε να δώσουμε στη σχέση μας μια πιο υγιή βάση. Μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που περνάω από τον φράχτη εκείνο στο πάρκο, δεν μπορώ να μην γελάσω σκεπτόμενος τις “κατασκοπευτικές” μας περιπέτειες.