Thank you, next, γιατί ήταν κολλημένος με το κινητό του

Thank you, next, γιατί ήταν κολλημένος με το κινητό του.

Ξεκινήσαμε τη σχέση με όλα να δείχνουν ιδανικά. Συζητούσαμε για ώρες, γελούσαμε, και η χημεία μας ήταν απίστευτη. Όμως, γρήγορα άρχισα να παρατηρώ κάτι ενοχλητικό. Το κινητό του ήταν σαν προέκταση του χεριού του. Σε κάθε μας έξοδο, σε κάθε χαλαρή στιγμή, πάντα υπήρχε αυτό το αναθεματισμένο κινητό ανάμεσά μας. Στην αρχή το αγνόησα – “εντάξει”, σκέφτηκα, “όλοι έχουμε την τάση να κοιτάμε το κινητό μας”.

Όμως, αυτός το είχε πάει σε άλλο επίπεδο. Κατά τη διάρκεια των ραντεβού μας, ενώ ήμασταν μαζί, απλώς καθόταν και έσκρολαρε στα social. Μπορούσε να απαντάει μηνύματα, να κάνει likes, ακόμα και να βλέπει βίντεο στο YouTube, λες και ήμουν αόρατος. Κάθε φορά που προσπαθούσα να ξεκινήσω μια συζήτηση, έπαιρνα απαντήσεις με το ένα μάτι στην οθόνη. Η συζήτηση γινόταν μονομερής, και εγώ ένιωθα σαν να είμαι εκεί απλά για να γεμίζω τον χρόνο του μέχρι να τελειώσει το scrolling του.

Το αποκορύφωμα; Κάποια στιγμή, ενώ μιλούσαμε για κάτι σημαντικό για εμένα, έβγαλε το κινητό και άρχισε να χαζεύει χωρίς καν να προσπαθήσει να κρύψει τη βαρεμάρα του. Εκεί κατάλαβα ότι, όσο κι αν προσπαθούσα να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά του, δεν θα άλλαζε. Ήμουν απλά δεύτερη προτεραιότητα πίσω από το κινητό του.

Οπότε, thank you, next, γιατί δεν είμαι ανταγωνιστής για την προσοχή ενός τηλεφώνου.